O Wiślanach
Wszyscy jesteśmy skądś. Nieważne czy jesteśmy tutaj z dziada pradziada czy dopiero od wczoraj. Przecież człowiek to wieczny tułacz.
Prawda leży pod ziemią. Niekiedy pewne okruchy można zobaczyć na grobie, na pomniku, na inskrypcjach. Prawdę znają także wszyscy, którzy żyją. Każdy jednak inną i swoją prawdziwą.
W każdym z nas tkwi cząstka uchodźcy, uciekiniera religijnego, banity politycznego, ciemiężonego chłopa pańszczyźnianego, wojennego dezertera, poszukiwacza spokoju ducha, prawdziwej wiedzy, zdobywcy i niepokornego pacyfisty. Dotyczy to także Wiślan. Pierwsi przybyli przed sześcioma wiekami w poszukiwaniu wolności. Mieli ręce pełne pracy i serce oddane Bogu. Zdala od zgiełku świata pokochali łagodne góry, zielone lasy i czyste potoki. Pozostali tu gdzie na surowym kamieniu znaleźli koniec chleba i początek wody.
Więcej w odrębnym rozdziale II tomu - Portret zbiorowy str.161
